سلام علیکم
جسارتا مدتی بود که احساس می شد خودتان ملتفت شده اید که با پخش تناژی و گونی وار سریالهای کره ای دارید چه بلایی بر سر فرزندان و نوجوانانمان می آورید، و البت تصور کردیم که آمار بهتان ارائه داده اند از رغبت عجیب جگرگوشگانمان به یادگیری زبان کره ای در موسسه های آموزش زبان که اینگونه مدتیست پخش این آبکیان بی محتوا و چرت بایکوت شده است.
نگو ماجرا به دلار و نفت بها و اینها مربوط است که به حمدالله و المنت ظاهرا خصومتتان با طرف چشم بادامی رفع گشته و قرار است از این هفته مجددا چشممان به جمال چرتنامه ای از این سر زمین روشن شود تا تاریخ نداشته شان را به رخ ما که خود صاحبان تاریخیم بکشند و در شهرکی که حتی به خود زحمت تعویض دکور و لباس هنرپیشگان نسبت به آن قبلی را نداده اند اینور و آنور روند و چند ده هفته وقت مبارکمان را بگیرند و نهایتا دلی از فرزندانمان که به زور از چنگ پابجی و چی و چی و ... داریم حفظشان میکنیم ببرند که بیا و ببین.
در آستانه روز گرامیداشت مقام شامخ مادر ،عنوان پست رو میتونم تلخ ترین و وحشتناک ترین طنز موجود در کشور نامگذاری کنم
ماجرا مربوط به دو روز قبله که خواهر همسر با اشک و ناراحتی عمیق از حال و روز مادر یکی از دانش آموزانش گفت که به خاطر فشارهای ناشی از آموزش مجازی فرزندش در بیمارستان اعصاب و روان شهر بستری شده
ای مدعیان دفاع از حقوق مادران ایرانی! به داد مادران ایرانی برسید