هنوز یک هفته از استقرارمون در اینجا نگذشته یک توپ بیسبال کوچیک روی شکم مبارک پدیدار شده که معلوم نیست بعد از برگشت با چه مکافاتی باید آبش کنم در پی پنج وعده غذای ارگانیک روزانه
ولی خب وجود نامبارکش می ارزه به:
خوابیدن زیر پنجره با صدای باد لای شاخ و برگ درختان
صبح زیادی روشنش
مه غلیظ عصرگاهیش که وادارمون میکنه وسط تابستون کاپشن بپوشیم
مسجد بزرگ و باصفاش
نوحه های سنتیش
و انتظار انتظار انتظار